
De Alde Feanen is gehuld in een loodgrijze deken. De geelbruine rietlanden, broekbossen en inktzwarte waterpartijen steken scherp af tegen de laaghangende sluierbewolking. De wind trekt venijnig aan. De miezerige regen striemt in het gezicht, dus waarom zou ik thuisblijven. Helemaal alleen dwaal ik door de moerasparel van It Fryske Gea. Na de tocht door de laagveenwildernis voel ik me…